روشن جان، مهندس آیتی هم در مصاحبه با اکونومیکتایمز هندوستان از تجربه مشابه میگوید و این تجربه خاص شهر بانگلورو نیست و روزنامه آینه مومبای در شهر مومبای هم از همین وضع گزارش داده است.
انگار که خود اضطراب پیمایش وسایل نقلیه برقی [ترس از تمام شدن باتری در بین راه] کافی نیست و حالا این قوانین داخلی ساختمانها هم به وحشت مردم از خرید وسایل نقلیه برقی افزوده است. فکرش را بکنید، مردم حق نداشته باشند در منزلی که زندگی میکنند وسیله نقلیه خود اعم از اسکوتر، موتورسیکلت یا خودرو را در محیط مشاع یا پارکینگ شارژ کنند.
در سراسر شهر هم که به اندازه کافی زیرساخت لازم و جایگاه شارژ تعبیه نشده است و همین عامل باعث میشود مردم از خرید وسایل نقلیه برقی واهمه داشته باشند. این در حالی است که دولت «نارندرا مودی» برنامهریزی کرده ۳۰ درصد از کل وسایل نقلیه تولیدی تا سال ۲۰۳۰ برقی باشند. از همین حالا معلوم است این برنامه چندان عملی نیست. دستورالعملی که دولت هند صادر کرده این است که در شهرها هر ۳ کیلومتر و در بزرگراهها هر ۲۵ کیلومتر باید یک جایگاه شارژ خودروی برقی استقرار پیدا کند.
در این دستورالعمل آمده است: «هر فرد حقیقی/ حقوقی آزاد است که جایگاه عمومی شارژ احداث کند، به ویژه آنکه با استانداردهای فنی و پروتکلهای تصویب شده «وزارت برق و قدرت مرکزی» سازگاری داشته باشد.» امیتا کانت مدیرعامل شرکت مشاورهای در مصاحبه با اکونومیک تایمز پیشنهاد کرده که ساخت تجهیزات یا جایگاه شارژ در ساختمانهای چندمرتبه یا مجتمعهای ساختمانی و تجاری اجباری شود.
با عضویت در صفحات کارپرس در شبکه های اجتماعی، ویژه های خودرویی جهان را روی به لحظه موبایل خود دریافت کنید
عضویت در صفحات اجتماعی ما: آیگپ - بله - تلگرام - اینستاگرام
نظر خود را اضافه کنید.
ارسال نظر به عنوان مهمان