ابزار ها:
: شاهد این مدعا هم قراردادهایی است که در یک سال و اندی گذشته منعقد شده است. تفاهمنامه‌ها و قراردادهای سرمایه‌گذاری در این مدت تاکید می‌کند که ایران عزم خود را برای راهیابی به بازارهای جهانی جزم کرده است. هدفی که یک‌بار خیز آن در سال ٨٣ و ٨٤ با قرارداد پروژه ال٩٠ با شرکت رنو بسته شد، اما ناکام ماند. یک دهه از آن همکاری مشترک گذشته و خودروسازان ایرانی در این مدت سختی‌های تحریم‌ها را هم چشیده‌اند. حالا برای ورود به بازارهای جهانی با تجربه‌هایی که در این مدت اندوخته‌اند، آماده‌اند. به صراحت گفته‌اند که در صورتی پشت میز مذاکره و قرارداد می‌نشینند که طرف خارجی جدای از تمام ذهنیت قبلی، قبول کند که ایران را به عنوان بازاری برای تولید و سکویی برای صادرات کالای تولیدی‌اش بپذیرد. این موضوع البته از همان قراردادهای ابتدایی مشخص بود؛ آلمان‌ها که در قراردادهای‌شان سخت به طرف مقابل امتیاز می‌دهند به راحتی با خودروسازان ایرانی قرارداد امضا کردند تا فرانسوی‌ها که با بدقولی‌های قبلی‌شان کارنامه همکاری‌شان را خاکستری کرده بودند، امتیاز بیشتری بدهند. بازار ایران جذاب است. بازار ایران جوان است و پتانسیل‌های بالایی دارد. نیروی کار در ایران ارزان است. مواد اولیه به سهولت در دسترس است. ایران در شاهراه شلوغ‌ترین منطقه جهان قرار گرفته و همه اینها امتیازاتی است که هیچ خودروسازی نمی‌تواند از آنها چشم‌پوشی کند. از همین‌رو برای سهم‌گیری از این بازار حاضرند به راحتی امتیاز بدهند. امتیازی مثل پیش‌شرط صادرات ٣٠ درصدی و البته انتقال تکنولوژی.
سرمایه‌گذاری ١٨ میلیون یورویی
آن‌طور که گزارش‌ها نشان می‌دهد، کروز ایران و کونتیننتال آلمان، پس از سال‌ها همکاری در زمینه تولید قطعات و به دنبال توسعه فعالیت‌های خود در بازار ایران، قرارداد تاسیس جوینت ونچر مشترک را امضا کرده‌اند و حالا این همکاری قدیمی وارد فاز جدیدی شده است. شرکت کونتیننتال آلمان نامی شناخته شده در صنعت قطعه‌سازی است. این تولیدکننده بزرگ قطعه با دارا بودن طیف وسیعی از خطوط تولیدی، در جایگاه سومین قطعه‌ساز جهان قرار دارد. این شرکت مدت‌ها است در زمینه تولید قطعات خودرو با شرکت کروز همکاری می‌کند اما در ادامه برنامه‌های توسعه‌ای کروز و به دنبال گشایش‌های حاصل شده در فضای پسابرجام، دوطرف پس از مذاکرات فشرده برای تاسیس یک جوینت ونچر مشترک در ایران به توافق رسیدند. قرار است دو شرکت قطعه‌سازی کونتیننتال (Continental) از آلمان و کروز اقدام به ایجاد یک شرکت مشترک به نام CCAC (Crouse Continental Automotive components) کنند. میزان سرمایه‌گذاری شراکت کروز و کونتیننتال بیش از ١٨ میلیون یورو اعلام‌شده است که سهم کروز ٥٥ درصد و سهم شرکت آلمانی ٤٥درصد است. بر اساس این قرارداد، شرکت مشترک کروز و کونتیننتال جدیدترین مدل‌های قطعه ECU با فناوری ٣٢ بیتی و انژکتور و ECT را در ایران تولید خواهند کرد. آن‌طور که اعلام شده، معماری ECUهای تولید شده در کشور ١٦ بیتی است. فناوری بالاتر ECUهایی با معماری ٣٢ بیتی باعث می‌شود ایران در زمره کشورهای پیشرو در این زمینه قرار گیرد.
از سوی دیگر تولید انژکتور به دلیل دقت و فناوری بالایی که در تولید آن وجود دارد در حال حاضر محدود به کشورهایی همچون امریکا، ژاپن و آلمان است و با تاسیس این جوینت ونچر، ایران نیز در کنار این کشورها به تولیدکنندگان این قطعه حساس خواهد پیوست. بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام گرفته، در گام بعدی این همکاری قرار است، شرکت‌های مشترک دیگری در زمینه‌های فعالیت کونتیننتال ازجمله ترمز و تجهیزات سیستم صوتی و اطلاع‌رسانی خودرو ایجاد شود. قرارداد مباحث انتقال فناوری هم به‌صورت شفاف دیده شده است، به طوری‌که همزمان با عقد این قرارداد ٤ مهندس کونتیننتال در مرکز مهندسی شرکت مشترک آغاز به کارکرده‌اند که مقرر شده تعداد آنها در مدت کوتاهی به ١٠ نفر برسد.
سرمایه‌گذاری با قید و شرط
البته پیش از این دو شرکت یاد شده، سابقه همکاری ١٢ ساله در زمینه تولید قطعات موتور و تامین قطعات بیش از ٨ میلیون موتور خودروهای تولید داخل داشته‌اند. از همین رو تحلیل‌شان این است که قرارداد تاسیس جوینت ونچر عملا گامی رو به‌جلو در همکاری‌های بلندمدت میان دو شرکت خواهد بود. شرکت کونتیننتال آ-گ ( Continental AG) که با نام «کونتی» نیز شناخته می‌شود، سال ٢٠١٦ با فروش بیش از ٤٠ میلیارد یورو توانست سومین قطعه‌ساز بزرگ دنیا لقب بگیرد. در نهایت آنکه، قراردادهای جدید شرکت‌های خودروسازی اعم از فرانسوی، آلمانی‌ها و آسیایی‌ها نشان‌دهنده این است که برای این دو خودروساز قدر فرقی ندارد که بخواهند در مورد قطعه پای میز مذاکره بنشینند یا در خصوص فروش خودرو یا حتی خدمات پس از فروش. هدف مشخص است؛ بازار جوان و پرمشتری ایران.
همین جذابیت‌ها سبب شده تا نیامده، بازار مهمان‌های ناخوانده چینی را کساد کنند. آن طور که محمدرضا نعمت‌زاده که به زودی منتشر می‌شود، گفته است: «خودروسازان اروپایی هر قید و شرطی را برای سرمایه‌گذاری در ایران پذیرفته‌اند و به آنها گفته‌ایم به شرطی قرارداد امضا می‌کنیم که تولید مشترک امکان صادرات داشته باشد.» در میان تمام قراردادهای امضا شده پسابرجامی این آلمان‌ها و فرانسوی‌ها هستند که توانسته‌اند بیشترین تعداد قراردادهای اقتصادی را با ایران پیش ببرند. گاه از ١٣ قرارداد تنها با یک خودروساز هم خبر می‌رسد البته با شرط سرمایه‌گذاری و قبول صادرات ٣٠ درصدی؛ موضوعی که در قراردادهای قطعه‌سازی اروپایی هم به چشم می‌خورد
منبع: اقتصاد آنلاین
با عضویت در صفحات کارپرس در شبکه های اجتماعی، ویژه های خودرویی جهان را روی به لحظه موبایل خود دریافت کنید
عضویت در صفحات اجتماعی ما: آیگپ - بله - تلگرام - اینستاگرام
نظر خود را اضافه کنید.
ارسال نظر به عنوان مهمان