تاریخچه ای از اتومبیل های جهان

به گزارش کارپرس، در سال 1600 سيمون ستوين هلندي يک ارابه بدون اسب ساخت که نيري خود را از بادبانهايش مي گرفت که توانايي حمل 28 نفر را داشت و مسافت 68  کيلو متري را در 2  ساعت مي پيمود . در سال 1840  ارابه اي در فرانسه اختراع شد که با نيروي فنر هاي بزرگي شبيه فنر ساعت حرکت ميکرد که به خاطر داشتن سرعت زياد همان روز آزمايش متوقف شد.

 

اتومبيلهاي اوليه شبيه درشکه بودند که با نيروي موتورهاي بخار به حرکت در مي آمدند. اين وسيله ها داراي دو چرخ در عقب و يک چرخ در جلو بودند .

شروع صنايع اتومبيل سازي با اختراع موتور احتراقي در سال 1860  میلادی به وسيله يک نفر بلژيکي به نام اتي ين لونوار آغاز گرديد و بعد از آن با پي بردن به نيروي موتور احتراقي روند تکاملي در اين صنعت با سرعت بسيار زيادي ادامه يافت . در سال 1874  میلادي شخصي به نام زيگفريد مارکوس در شهر وين موتور چهار سيلندري ساخته و بر روي يک گاري کوچک نصب کرد ، اين وسيله نقليه با نيروي بخار کار مي کرد.

 زيگفريد مارکوس و اولین اتومبیل ساخته شده توسط وی

 

رفته رفته اين موتورها پيشرفت کردند تا زماني که در سال 1876 میلادي بوسيله يک نفر مهندس آلماني به نام نيکلاس اتو ، نمونه بارز و عملي موتور احتراق داخلي با موفقيت ساخته شد. و از اين زمان موتورهاي امروزي با سيکل اتو شکل گرفتند. در اين سيستم عمل تراکم سوخت بر خلاف موتور برون سوز ) موتور بخار ) قبل از شروع احتراق، در داخل سيلندر انجام مي گرفت و راندمان بسيار زيادي نسبت به موتور هاي برون سوز داشت .

نيکلاس اتو

 اشخاص بزرگي در اين صنعت فعاليت کردند از آن جمله افراد مي توان بزرگاني چون گات ليب دايملر و کارل بنز را نام برد . دايملر که در سال 1834  در آلمان متولد شد، ابتدا براي اتو کار ميکرد ولي در سال 1882  از او جدا و در شهر اشتوتگارد کارگاهي براي خود دایر کرد و بعد از مدتي با شخصي به نام ويلهِلم ماي باخ که وي نيز از اتو تجربه آموزي کرده بود شريک شد. آنها بعد از يک سال اولين موتور خود را عرضه کردند. اين موتور سبک و با سرعت باﻻ در حدود دور 900  دور در دقيقه که براي موتور هاي آن زمان که حد اکثر 200  دور در دقيقه دوران ميکردند شاهکاري به حساب مي آمد. موتور دايملر به مرور از موتور تک سيلندر به موتور 2  سيلندر وي شکل تغيير شکل داد که مجهز به کاربراتور بود. طراحي اين کاربراتور توسط ماي باخ انجام شد. دايملر مهندس ماجراجو و خلاقي بود که سيستم جرقه زني جالبي را براي موتورهاي خود طراحي کرد اين سيستم که به سيستم لوله داغ معروف بود جرقه را توسط يک لوله پلاتيني که در باﻻي سيلندر قرار داشت و انتهاي ديگرش توسط شعله سرخ نگه داشته مي شد توليد مي کرد.

 

گات ليب دايملر

 

دايملر (نفر سمت چپي ) سوار بر اولين اتومبيل خود که با موتور عمودي خود 5/1 اسب بخار قدرت داشت.

 

و اما بنز نيز يک مهندس متبحر آلماني و ده سال از دايملر کوچکتر بود . او براي سيستم جرقه زني موتور خود از الکتريسيته استفاده کرد. او تصميم گرفت خود يک وسيله نقليه موتوري بسازد، لذا موتور 4  سيلندري طراحي و آن را روي يک وسيله نقليه سه چرخ قرار داد. اين موتور از موتور دايملر سنگينتر و نصف سرعت آن را داشت. دو اثر از اين موتور ها همچنان در موتور هاي امروزي استفاده مي شود که عبارتند از سوپاپهاي قارچي شکل و سيستم خنک کاري با آب البته سيستم خنک کاري دايملر از نوع ترموسيفون ( در اين سيستم به آب حرکت چرخشي اجباري داده نمي شود بلکه مخزن آبي در سطح باﻻتر از موتور قرار دارد و آب گرم به علت سبک شدن به سمت باﻻ وآب سرد به دليل سنگين شدن به سمت پايين حرکت مي کند) بود.

 

کارل بنز پدر صنعت اتومبيل

 اولين خودرو با موتور تک سيلندر ساخته شده توسط کارل بنز

موتور يک سيلندر با 75/0 اسب بخار قدرت که توسط بنز ساخته شد

 يکي ديگر از اشخاصي که در تکامل اين صنعت قدمهايي را برداشته مي توان لواسور را نام برد زيرا او توانست براي اولين بار کلاچ و گيربکس را در خودروهايي به کار ببرد که تا آن زمان از تسمه و چرخ تسمه براي انتقال قدرت استفاده مي کردند . همچنين او اولين کسي بود که از سيستم موتور جلو و انتقال قدرت در چرخهاي عقب استفاده کرد . اختراعات و کارهاي او بعد از فوتش به سال 1897  میلادي بيشتر آشکار شد. از ديگر کارهاي او مي توان تغيير موتورها از حالت وي شکل به موتورهاي رديفي را نام برد. بعد از آن مهندسان مختلف سعي کردند تا با افزايش تعداد سيلندر ها قدرت موتور را افزايش دهند .

با رشد روز افزون خودروها همچنان افراد بسيار ي حمل و نقل با درشکه و چهار پايان را بهتر از خودروها مي دانستند به همين دليل تردد خودروها در بعضي از مناطق تا سالهاي زيادي ممنوع شد و موجب عقب افتادگي اين مناطق از تکنولوژي خودرو سازي شد . يکي از اين مناطق کشور انگلستان بود که تا سال 1896  حرکت اتومبيل در جاده ها ممنوع بود .

در آن زمان به دارندگان خودرو ها به ديده تحقير مي نگريستند و به همين دليل قانوني در سال 1865  میلادي تصويب شد تا حداکثر سرعت مجاز براي خودروهاي آن زمان را تا 6  کيلومتر بر ساعت محدود کند . از ديگر قوانين آن زمان که اجباري نيز بود دارندگان خودروها را مجبور مي کرد تا پشت سر يک نفر که پرچم قرمزي به دست داشت با فاصله 60  ياردي 55 (متر) حرکت کنند. اين قانون که به قانون پرچم سرخ معروف بود تا سال 1875  وجود داشت و بعد از آن به مدت 18 سال ديگر رانندگان را مجبور مي کرد تا پشت سر يک نفر پرچم به دست با فاصله 20  ياردي (18متر ) حرکت کنند اين شخص پرچم به دست مجبور بود تا به ارابه و گاري هاي اسب دار که در بين راه نياز به کمک داشتند بشتابد .

اين قانون تا سالها ادامه يافت تا اينکه در سال 1896  میلادي با اجازه حذف نفر پياده پرچم به دست، رانندگان توانستند با سرعت حيرت انگيز براي آن زمان يعني 18 کيلو متر بر ساعت از لندن تا برايتون را طي کنند که باعث خوشحالي و جشن گرفتن مردم به اين مناسبت شد .

 قانون پرچم سرخ و شخصي که مي بايست جلوتر از خودرو با يک پرچم قرمز حرکت مي کرد

 پيشرفت ها در اين صنعت روز به روز افزايش يافت و هر کس چيزي تازه وارد اين صنعت کرد ، مثلا لنچستر يک انگليسي بود که در سال 1897  توانست از گيربکس سياره اي با شفت محرک به جاي زنجير محرک استفاده کند به علاوه او چرخ دنده حلزوني و محور زنده در عقب، ميل لنگ متعادل ، سيستم روغنکاري تحت فشار به جاي روغنکاري قطره اي يا پاششي را در ليست اختراعات خود به ثبت برساند او همچنين روش باز و بسته شدن سوپاپها را که تا آن زمان به دليل پايين رفتن پيستون در زمان مکش باز مي شد تغيير داد و يک اتصال مکانيکي جدا براي باز شدن سوپاپها طراحي کرد .

رنو نيز با طرح قفل گاردان ضريب را در خط انتقال قدرت به طور چشمگيري بهبود بخشيد و باعث کاهش صداي بسيار زياد آن شد تاير بادي در سال 1845  میلادي توسط يک انگليسي بنام روبرت ويليام تامسون اختراع گرديد و تا 43  سال به صورت اوليه کاربرد داشت تا اينکه يک نفر انگليسي به نام جان بويد دانلپ تاير جديدي را به ثبت رساند ، بعدها دو نفر به نامهاي چارلز ولچ انگليسي و ويليام بارت لت آمريکايي طرح تايرها را اصلاح کردند و روش قرار گيري تاير در داخل رينگ را به ثبت رساندند .

 

جان بويد دانلپ

 

 تاير بادي و چگونگي اتصال آن بر روي اتومبيل

 نصب تاير بادی در چرخ اتومبيل توسط ادوارد ميشلن فرانسوي انجام گرفت او تايرهايي ساخت که در مسابقات اتومبيل راني  ( پاريس – بردو) در سال 1895  به کار رفت ، فرانسه مهد پيشرفت تکنولوژي تايرها بود .

لنچستر در سال 1902  اولين ترمز ديسکي را به ثبت رساند تا راهي براي بر طرف کردن ترمزهاي نا کار آمد آن زمان باز کند ولي50  سال طول کشيد تا اولين ترمز ديسکي به طور کامل در خودرو به کار رود . در سال 1903  مرسدس نيز اولين سيستم ترمز لنت هاي آسبست توسط فردي به نام هربرت فرود مشهور به فرودو در سال 1908  در شهر برايتون ساخته شد . چند تن از مهندسين اروپايي سيستم ترمز در چرخ جلو را ارائه دادند که قبل از سال 1920  بطور وسيع مورد استفاده قرار گرفت .

در ابتدا اتومبيلها چراغ نفتي در جلو خود حمل مي کردند تا مسير جاده در تاريکي قابل رويت گردد. در سال 1900  چراغهاي استيليني به همين منظور جاي چراغهاي نفتي و روغني را گرفت اين چراغها نور سفيدي توليد مي کردند ولي چراغهاي کثيف و پر دردسري بودند . عصر ﻻمپ هاي الکتريکي خودرو نيز از سال 1940  آغاز شد البته ﻻمپ الکتريکي سالها قبل اختراع شده بود ولي در خودرو ها استفاده نمي شد .

 

چراغ هاي جلو روغني براي روشنايي مسير حرکت

چراغ راهنماي اتومبيل هاي اوليه

 مسابقات اتومبيل راني بيشترين تاثير را در رشد تکنولوژي اتومبيل و تجهيز شدن آنها داشت از جمله اين تجهيزات مي توان سيستم ترمز ، تايرها ، سوخت خودرو ، تعليق ، طراحي شاسي ، موتورها و چراغ را نام برد . دايملر يکي از افرادي بودکه در عرصه مسابقات اتومبيلهاي زيادي ساخت او در سال 1901 سفارش يک اتومبيل مجهز براي مسابقات را گرفت که بسيار مورد توجه خريداران واقع شد . در همين سالها دايملر نام شرکت معتبر خود را از دايملر به مرسدس که نام دخترش بود تغيير داد . ﻻزم به ذکر است که اتومبيل در آلمان متولد شد ودر فرانسه رشد يافت ولي در کشورهاي انگليس و آمريکا پيگيري بيشتري نسبت به آن به عمل آمد . در سال 1911 کادیلاک يک استارت الکتريکي روي موتور نصب کرد اين کار باعث معمول شدن استفاده خانم ها از اتومبيل شد.

 

برف پاک کن خودروها که در ابتدا دستي بود جاي جاي خود را به نوع خلائي داد و در سال 1922 اولين برف پاک کن الکتريکي روي اتومبيل نصب شد .

موتور برف پاک کن الکتريکي

 

برف پاک کن نوع خلائي

در سال 1914 صندلی قابل تنظيم اختراع شد .

 

در سال 1917 بعضي از اتومبيل هاي مسقف مجهز به بخاري شدند .

چراغ دنده عقب اتوماتيک در سال 1921  استفاده شد .

در سال 1922نشانگر الکتريکي سوخت باک ساخته شد .

در سال 1925 باﻻ بر شيشه هاي جانبي ساخته شد .

به علت تصادفات زياد در سال 1925  از سپر ضربه گير استفاده شد .

در سال 1920  ترمز هيدروليکي توسط ملکم ﻻک هيد امريکايي عرضه شد .

در سال 1922 سيستم تعليق مستقل جلو توسط شرکت ﻻنچيا در خط توليد قرار گرفت و در آن از کمک فنر هيدروليکي استفاده شد . با پيشرفت علم هوانوردي از سال 1930  علم آيروديناميک از هواپيما به خودرو ها منتقل شد که تاثير فراواني در بازده، آرامش، سرعت، ثبات و پايداري، خنک کاري موتور و... داشت .

اتاق اتومبيلها از حالت قوطي شکل به طرحهاي منحني مبدل گرديد . در همين سالها صندوق عقب نيز به اتومبيل اضافه شد .

از ديگر تحوﻻت تايرها مي توان به آجدار کردن آنها در سال 1930  و بدون تيوب ( تيوب لِس) کردن تایر ها در سال 1948  که اين تاير ها مشکل پنچر شدن را حل نمود . در سال 1920  دوده وارد صنعت ساخت ﻻستيک شد و باعث افزايش دوام ﻻستيک ها شد و رنگ آنها از خاکستري به مشکي مبدل نمود در سال 1953  ﻻستيک راديال ساخته شد .

 

 بوق هاي اوليه

 اتومبيل ابتکاري گاز سوز که با گاز خانگي کار ميکرد

اولین خط تولید اتومبیل توسط شخصی به نام هنری فورد در سال 1908 راه اندازی شد، که تولید اتومبیل فورد مدل T را از سال 1908 تا 1927 در دستور کار داشت، که بالغ بر 15 میلیون از این مدل خودرو تولید و روانه بازار نمود.

  و اما اولین اتول در ايران

اتومبيل براي اولين بار در سال 1900  میلادي 1270 (هجری شمسی) توسط مظفر الدين شاه قاجار وارد ايران شد . او در يکي از سفرهاي خود به اروپا 2  دستگاه اتومبيل رنو مدل 1890 خريداري و با خود به ايران آورد تا سر آغازي شود براي تاريخچه اتومبيل در ایران .

 مظفر الدين شاه قاجار سوار بر اولين اتومبيل خود در ايران البته او رانندگي نمي دانست و فقط در پشت اين خودرو نشسته تا عکسي را به يادگار بگذارد .