از عوامل ارزی که بگذریم، تعرفه نیز به احتمال فراوان در آینده نهچندان دور عامل تحریک قیمتی خواهد شد، چه آنکه دولت قصد دارد تعرفه واردات قطعات را متناسب با تعرفه واردات خودروی کامل، افزایش دهد. بالا رفتن تعرفه طبعا بر هزینههای تولید خودروسازان خواهد افزود و با این حساب، هزینههای موردنظر در سال ۹۷، از ناحیه هر دو عامل تعرفهای و ارزی تحریک خواهد شد و این به معنای افزایش قیمت تمام شده محصولات است. در این شرایط اما پرسش مهم اینجاست که تکلیف این هزینههای اضافی در خودروسازی کشور چیست؟ آیا خودروسازان هزینههای اضافی را تمام و کمال روی قیمت تمام شده محصولاتشان میکشند؟
بهنظر میرسد برای پاسخ به این پرسشها میتوان از تجارب قبلی استفاده کرد، تجاربی که نشان میدهند معمولا افزایش هزینههای تولید در قیمت تمام شده خودروهای داخلی خود را نشان میدهد. در واقع خودروسازان و البته قطعهسازان داخلی در بیشتر موارد، انعطاف قیمتی نداشته و تا جایی که میتوانند، هزینههای اضافی را روی قیمت تمام شده محصولاتشان میکشند. این در شرایطی است که هزینههای عمومی تولید در خودروسازی جهان نیز معمولا افزایشی است، با این حال، شرکتهای بزرگ معمولا با صرفهجویی و کاستن از برخی دیگر از هزینههای خود، اجازه نمیدهند قیمت محصولاتشان چندان افزایش یابد. مثال بارز در این مورد، فولکس واگن، غول خودروسازی جهان است، شرکتی که حتی با وجود جریمههای سنگین ناشی از ماجرای دیزل گیت (رسوایی خودروهای دیزلی)، باز هم قیمت محصولات خود را بالا نبرد. اواخر سال ۲۰۱۵ میلادی بود که خبر رسید فولکسواگن در اعلام میزان آلایندگی خودروهای دیزلی خود تقلب کرده است.
بعدها نیز با حکم دادگاه، این شرکت به پرداخت جریمهای بسیار سنگین محکوم شد، به نحوی که برآورد میشود فولکس واگن در مجموع باید بیش از ۳۰ میلیارد یورو بابت جریمهها و همچنین رفع نقص آلایندگی محصولات دیزلی خود هزینه کند. این در حالی بود که فولکس واگن برخلاف پیشبینیها موفق شد بدون فروش برندها و شرکتهای زیرمجموعهاش این بحران را پشتسر بگذارد و حتی با صرفهجویی در هزینههای عملیاتی، سرمایهگذاری در بخش خودروهای برقی را نیز افزایش دهد.
در واقع این شرکت نهتنها هزینه رسوایی خود را از مشتریان نگرفت، بلکه با وجود ۳۰ میلیارد یورو زیان، اقدام به سرمایهگذاری جدید نیز کرد. هرچند با توجه به فضای اقتصادی متفاوت خودروسازی ایران و دولتی بودن این صنعت، رخ دادن چنین رفتاری از خودروسازان ایرانی ناممکن است، با این حال انتظار میرود آنها با مدیریت صحیح مسائل مالی، اثر افزایشی هزینههای تولید روی قیمت محصولاتشان را به حداقل برسانند. این در شرایطی است که خودروسازان کشور عادت دارند هزینههای اضافی تولید را تمام و کمال روی قیمت تمام شده محصولات کشیده و از مشتریان دریافت کنند.
در این شرایط، کارشناسان معتقدند خودروسازان داخلی میتوانند با صرفهجویی در سایر هزینههای تولید و همچنین بهبود بهرهوری و در نهایت کاستن از سود خود، تا حدی مانع افزایش شدید قیمت محصولاتشان در سال آینده شوند. در این بین، افزایش بهرهوری میتواند کمک قابلتوجهی به پایین آوردن هزینهها کرده و اجازه ندهد قیمت خودروها طی سال آینده صعود زیادی را تجربه کند. هرچه هست، به هر حال خودروسازی ایران برای یک بار هم که شده باید طعم کاهش هزینهها را بچشد. البته بدون شک کاهش هزینهها به هیچ وجه نباید از ناحیه کیفیت محصولات باشد، چه آنکه خودروهای داخلی به خودی خود از سطح کیفی بالایی برخوردار نیستند و از سویی نمیتوان برای پایین آوردن قیمت، کیفیت و ایمنی را کاهش داد.
با عضویت در صفحات کارپرس در شبکه های اجتماعی، ویژه های خودرویی جهان را روی به لحظه موبایل خود دریافت کنید
عضویت در صفحات اجتماعی ما: آیگپ - بله - تلگرام - اینستاگرام
نظر خود را اضافه کنید.
ارسال نظر به عنوان مهمان